Het zit er op. Na vijf annuleringen hebben we eindelijk van onze cruise kunnen genieten. En hoe!

Doordat we in eerste instantie een vrij dure cruise hadden geboekt van twee weken die door corona niet doorging, waren we verplicht het hele bedrag voor een volgende cruise in één keer te besteden. We hebben daarom uiteindelijk gekozen voor een Yacht Club ervaring. Binnen het cruiseschip is een apart gedeelte dat uitsluitend bestemd is voor gasten van de Yacht Club. Met een eigen lounge, een eigen bar, een eigen zonnedek, restaurant en receptie. Daarbij beschikt de yacht club over een butler service. ‘Niets voor ons’ riepen we altijd, al was het alleen al vanwege de prijs. Maar nu ‘moesten’ we wel om het openstaande bedrag op te maken.

Het schip kenden we al, daar zijn we al drie keer eerder mee weggeweest. Na aankomst in Kiel meldden ons bij de yacht club tent. Nadat we waren ingecheckt werden we met een privé busje naar het schip gebracht. Aan boord werden we opgewacht door een butler die ons meenam naar de topsail lounge op dek 15. Hij deed zijn cruise card in een kaart houdertje in de lift waardoor we rechtstreeks naar boven gingen, zonder te stoppen waar anderen eventueel op het knopje hadden gedrukt voor de lift. Ik maakte een grapje door te vragen of dat met onze cruise card ook werkte en zonder te blikken of te blozen bevestigde hij dat. Er was ook een aparte lift alleen voor yacht club gasten naar bijvoorbeeld de spa. Vanuit de lounge werden we door een butler naar onze hut gebracht, een ruime hut met inloopkast, badkamer met bad en marmeren wastafel.

Na het verkennen van de hut zijn we gaan lunchen in het speciale yacht club restaurant. Omdat wij het schip al kenden wisten we waar het restaurant is. Anderen lieten zich door een butler begeleiden. Eerlijk gezegd vond ik het een beetje overdreven om met een butler over het schip te paraderen, maar als het een voor ons onbekend schip was geweest had ik daar ongetwijfeld anders over gedacht.

Tijdens onze cruise hebben we genoten van alle luxe die de yacht club te bieden heeft. Het eten is voortreffelijk! En al hebben we tijdens onze andere cruises ook altijd heerlijk gegeten, deze keer sprong er echt uit wat exclusiviteit betreft. We werden steeds verrast met de meest heerlijke gerechten, waarbij de chef kok regelmatig kwam vragen of alles naar wens was.

In de topsail lounge staan de hele dag de heerlijkste hartige en zoete hapjes. De selectie werd op bepaalde tijden aangepast aan het tijdstip van de dag. Sommige butlers die daar bedienden zijn echt voor dit vak geboren, zo gedienstig en gedreven. Zodra je iets van het hapjesbuffet had weggenomen werd het gelijk weer aangevuld, zodat een ander niet mis zou grijpen. Bij mij werkte het een beetje op mijn lachspieren omdat het leek alsof ik de balans verstoorde wanneer ik iets van het buffet had gepakt.

Onze butler heeft aan ons niet veel lol beleefd. We redden ons aan boord prima zonder butler. Maar als we van boord gingen voor een excursie was het wel handig dat er een meeliep die ons langs de lange rijen van wachtende manoeuvreerde. Al snapte ik niet waarom er een butler buiten stond te wachten als we terug kwamen en met ons meeliep van de bus naar het schip. Vooral ook omdat we gebruik maakten van een aparte ingang. Het was wel grappig dat ze ons al herkenden. Zodra we aan kwamen lopen stond er een butler al te zwaaien bij wijze van verwelkoming.

Behalve excursies genoten we van een aantal hotstone massages in de spa. Dat is echt een aanrader. Daarnaast was het in de jacuzzi op het zonnedek heerlijk om te ontspannen.

Het was even wennen dat er mensen rondlopen die alles voor je willen regelen. En ondanks dat we bijdehand genoeg zijn om zelf achter dingen aan te gaan, was het ook wel makkelijk om terug te kunnen vallen op de conciërge of de butler. Al stond ik een keer nogal stom te kijken toen ik bij het lunch buffet mijn bord had gevuld en er iemand naast mij stond die mijn bord naar de tafel wilde brengen. Vooral omdat ik nog geen twee meter van die tafel vandaan stond! En toch hebben we er van genoten. Zo erg zelfs, dat we besloten om bij thuiskomst onze volgende cruise te upgraden naar yacht club. Het voelde daar alsof we in een compleet andere (cruise) wereld waren beland. 

Ik ben niet zo goed in sociale media. Ik ben alleen actief op Facebook. Heb wel een account op Linkdin, maar dat is alleen omdat ik dat ooit eens voor een bureau moest doen. Net als het twitter account dat ik begin dit jaar moest aanmaken voor de cursus die ik volgde. Daar is het ook bij gebleven. Op mijn werk kijk ik nog wel eens naar twitter berichten die voor het werk van belang kunnen zijn, maar daar word ik alleen maar depressief van. Dat er zoveel mensen zijn die de hele dag niets anders doen dan op alles en iedereen commentaar geven, dan heb je toch geen leven? Nee, twitter is niet mijn ding.

Hutnummer

Maar onlangs heb ik een nieuw medium ontdekt. Nou ja, voor mij is het nieuw. Natuurlijk keek ik wel eens naar een filmpje op youtube, maar daar bleef het dan ook bij. Alleen de laatste tijd keek ik wat vaker en dan specifiek naar filmpjes over cruisen. Die hang komt vooral doordat we dit jaar niet konden cruisen vanwege corona. En nadat we onze volgende cruise voor volgend jaar hadden geboekt, wilde ik natuurlijk weten of er filmpjes op internet staan over de specifieke hut die we geboekt hebben. Helaas hebben we die (nog) niet gevonden.

Maar dit gezoek op youtube bracht me wel op een idee. Want nu ik op zoek was naar ‘onze’ hut, zijn er misschien ook mensen die op zoek zijn naar een van de hutten waar wij in verbleven hebben. Dus maakte ik een compilatie van de foto’s van onze laatste cruise. En eerlijk gezegd vond ik het hartstikke leuk om te maken! Alleen moest ik nog wel een youtube kanaal openen. Het was even zoeken hoe alles werkt en wat ik er mee kan. Maar uiteindelijk is het me gelukt om het filmpje online te plaatsen.

Geld verdienen

Toen ik op youtube ging rondkijken wat ik allemaal met mijn kanaal kan, werd ik eigenlijk alleen maar enthousiaster. Ik zag dat ik zelfs geld kan genereren met mijn filmpje! Maar….dan moet er minimaal 4000 uur naar mijn vakantiefilmpje worden gekeken en moet ik minimaal 1000 abonnees hebben. Ach, die illusie heb ik dus maar laten varen. Maar door dat rondneuzen werd ik wel gemotiveerd om ook van mijn andere cruise vakanties een film te maken. Inmiddels staan alle zes de cruisevakanties online en ben ik in een ‘zwart gat’ gevallen. Waar kan ik nou nog meer filmpjes over maken? Van youtube mag het van alles zijn, want tijdens de online cursus die ik heb doorgenomen werd verteld dat iedereen van zich mag laten horen, met wat dan ook (uiteraard met een aantal voorwaarden en restricties). Ja inderdaad, een cursus over hoe youtube werkt en hoe je je kanaal kunt optimaliseren. Ik heb zelfs een examen gedaan! 

Dus, mocht je nieuwsgierig zijn naar mijn cruisevakanties of gewoon naar mijn ‘movie making skills’ neem dan eens een kijkje op mijn youtube kanaal. Met een heleboel kleine beetjes kom ik misschien toch aan die 4000 uur. En als je dan ook nog op abonneren klikt, wie weet kan ik dan over tijdje met vervroegt pensioen! 

Hieronder vind je de link naar mijn kanaal. Kijk zo lang en zo vaak je wilt enne... delen mag!

(Om de een of andere vage reden staat er in de live versie van deze blog 2x een link. Klik op de onderste)

https://www.youtube.com/channel/UC9wBZ7eugGXM2lxDZExsnJQ" target="_blank">https://www.youtube.com/channel/UC9wBZ7eugGXM2lxDZExsnJQ

Over exact 42 dagen (6 weken), vertrekt onze cruise naar de Baltische Staten en Noorwegen. Vorig jaar juni hebben we de reis gelijk geboekt omdat veel hutten al waren volgeboekt. We hebben er naar uitgekeken en naar toe geleefd, dus het aftellen kan nu echt gaan beginnen. Of toch niet?

Toen Minister President Rutte op 15 maart aankondigde dat Nederland maatregelen moet nemen om het Corona virus een halt toe te roepen, stond ik er geen enkel moment bij stil dat dat invloed zou kunnen hebben op mijn cruise vakantie. Ik dacht dat we na twee, of in het ergste geval drie weken wel weer tot de orde van de dag over konden gaan. Zelfs toen later de maatregelen nog verlengd werden bedacht ik me dat onze vakantie een maand later is, dus dat dat geen probleem zou moeten opleveren. Maar inmiddels zijn in veel landen de grenzen dicht en áls er al toeristen worden toegelaten, zullen dat geen kolossale cruiseschepen zijn die een paar duizend gasten loslaten.

Iedere dag speur ik mijn mailbox af om te zien of we een bericht hebben van de cruisemaatschappij of onze cruise wel of niet door gaat. Tot nu toe zijn alle cruises tot en met 29 mei afgelast. Onze cruise vertrekt 30 mei. Je zou dus kunnen denken dat ze van plan om vanaf die datum weer te gaan varen. Van mij mag het! Ik heb er bijna een heel jaar naar uitgekeken en heb er nog steeds reuze zin in. Maar het moet wel haalbaar zijn. Als we in een haven niet mogen aanleggen of niet aan land mogen, heeft die cruise ook geen zin. Dan kan ik net zo goed twee weken in een hotel gaan zitten.

Afgelopen week zag ik op de website van de cruisemaatschappij een bericht staan dat als je vóór 11 maart 2020 een cruise hebt geboekt die vertrekt tussen 30 mei en 30 juni, je die cruise kan omboeken naar een andere datum. De nieuwe cruise moet dan wel in hetzelfde vaarwater zijn, moet minimaal dezelfde prijs zijn en de vertrekdatum moet binnen een jaar na de oorspronkelijke vertrek datum zijn. Samen met Peter hebben we de cruises van dit jaar bekeken maar wat we leuk vonden was al volgeboekt. Daarbij komt dat we deze keer best wel een dure cruise hadden geboekt, waardoor we bij andere cruises onder het bedrag zitten. Uiteindelijk zagen we een mooie cruise die alleen naar de Baltische Staten gaat. Hij vertrekt begin mei volgend jaar en voor deze keer zouden we de Yard Club uitproberen. Dat is een zeer luxueus deel in het schip.

De volgende dag belde ik naar de cruisemaatschappij om mijn wensen kenbaar te maken. De man aan de lijn wist van de regeling en we raakten aan de praat. Hij vroeg welke schepen we al gehad hebben en vertelde dat hij zelf net op tijd terug was uit het Caribische gebied, voordat het luchtruim dicht ging.

Hij vertelde over een andere cruise die in mei volgend jaar in de Oostzee vaart en die meer landen aan doet. Maar dat schip is een stuk kleiner, heeft geen Yard Club waardoor we weer onder het bedrag uit zouden komen. “Dat geld ben je dan kwijt” zei hij. Nou, dat vind ik zonde en dat begreep hij uiteraard. Ik gaf hem mijn reserveringsnummer door en hij zag dat we ook onze vlucht naar Duitsland via de cruisemaatschappij hebben geboekt. “Ik moet even navragen hoe ze daar mee omgaan, want dat heb ik nog niet eerder aan de hand gehad.” Wetende dat deze situatie voor zowel de cruisemaatschappij als voor de luchtvaartmaatschappij helemaal nieuw is, snapte ik dat hij het moest navragen. “Ik bel u zo terug.”

Nog geen half uur later hing hij aan de telefoon met de mededeling dat als ik nu de cruise zou omzetten ik die vliegreis moet annuleren, dat geld zijn we dan kwijt omdat wij zelf annuleren. Dat was balen natuurlijk. Hij adviseerde om te wachten tot de cruisemaatschappij de cruise annuleert. Of dat inderdaad gaat gebeuren is natuurlijk nog niet zeker, maar de kans is wel erg aannemelijk. Als de cruisemaatschappij de reis annuleert krijgen we een voucher voor de reissom (inclusief de vlucht) om later aan een andere cruise uit te geven tot december 2021. Het gaat dan om het hele reisbedrag, inclusief extra’s. Die extra’s heeft hij nu geannuleerd en die krijgen we teruggestort. Het voordeel daarvan is dat het voucher bedrag lager wordt, waardoor we niet perse aan een duurdere cruise vastzitten. Al komen we daar waarschijnlijk niet onderuit omdat we toevallig deze keer twee cruises achter elkaar hadden geboekt, voor twee weken.

We krijgen binnenkort €616,00 teruggestort van de extra’s (internet, upgrade drankenpakket, fotopakket, massages). Natuurlijk gaan we dat bij een volgende cruise wel weer bijboeken, maar dat zien we dan wel weer. Nu is het wachten wat er gaat gebeuren. Als de cruise doorgaat, gaan we gewoon mee. Want als we dat niet doen zijn we ons geld kwijt. Maar ik houd er wel rekening mee dat we binnenkort te horen krijgen dat de reis niet door gaat. Ze moeten trouwens wel snel over de brug komen, want we vertrekken over 42 dagen.....

Mensen kijken, daar kan ik zomaar een aantal uur mee zoet zijn. Zet mij op een terras of op een centraal station en je hebt geen kind meer aan me. Het gaat me dan niet eens om hoe de mensen er uit zien, dat zal me eerlijk gezegd een worst wezen. Maar gewoon domweg voor je uit staren en je dan toch wel af en toe verbazen over hoe sommigen zich gedragen of uitdossen.

Gala avond

Zet mij op een cruiseschip en ik kan een hele avond vol verbazing en verwondering kijken naar al dat volk dat voorbij schuifelt. Neem nou een gala avond tijdens zo’n cruise. De bedoeling is dan dat je je toch wel enigszins aan de dress code houdt, wat in de meeste gevallen een gala- of cocktailjurk voor de dames is en een smoking voor de heren. Compleet met strik en pochet. Wij willen daar zelf altijd goed gehoor aan geven dus kort voor de vakantie wordt er weer een jurk aangeschaft. En aangezien een smoking een smoking is, wordt voor manlief een met de kleur van de jurk kloppende strik en pochet meegenomen. Nu snap ik dat niet iedereen de behoefte of de middelen heeft om iedere reis een nieuwe outfit te scoren, dat hoeft ook helemaal niet. Iedereen is vrij om te dragen wat hij of zij zelf wil. Ook tijdens een gala avond. En dat gebeurd ook, want niet iedereen houdt zich aan die dress code. Maar toch viel mij tijdens onze laatste reis iets bijzonders op. Ik zag namelijk dat de dames over het algemeen hun best doen om er tiptop uit te zien (uitzonderingen daar gelaten). Ze lopen keurig gekleed met mooie make-up en gekapte haren over het schip te paraderen, met in hun kielzog een man die nog net niet in korte broek loopt. Waarschijnlijk omdat dit niet is toegestaan in de restaurants. Ik ging er op letten en het was opvallend hoe de prachtig uitziende dames werden vergezeld door heren die geen enkele moeite hadden genomen om ook maar iets gala-achtigs aan te trekken. Dat niet iedere man zich op zo’n avond in een smoking wil hijsen snap ik ook nog wel. Maar trek dat op zijn minst een mooi pak aan. Zeker als je naast een vrouw loopt die wel de moeite neemt om er mooi uit te zien.

Opvallend 

Ik heb er welgeteld één zien lopen, een man die de moeite had genomen om een mooi kostuum met stropdas aan te trekken (buiten mijn eigen man natuurlijk). Zelfs hun tiener zoon liep in een mooi pak. Ik vond het gewoon jammer dat ze zo opvielen. Het was een mooi plaatje, deze drie mensen bij elkaar.

Ook zag ik een man die wel een mooi pak aan had met een mooi overhemd en een das. Het jammere van hem was alleen dat hij zijn overhemd uit zijn broek droeg. Als een vlag op een modderschuit. Ik denk dat als mijn partner zoiets zou doen, ik daar toch wel iets over zou zeggen.

Maar er zijn natuurlijk ook dames die zich er makkelijk vanaf maken op zo’n avond. Een blouse met een glittertje is volgens sommigen al gala genoeg. Terwijl anderen zich iedere avond in een avondjurk hijsen, gala of niet. En zo heb je zo’n avond op een cruise schip genoeg te zien, voor als je een keer niet naar de theater voorstelling wil.

Wit

Wat overigens ook opviel en dat mag ook best gezegd worden, is dat tijdens de white party de heren wel redelijk meedoen. Het dragen van een wit shirt of overhemd is voor de meesten toch minder bezwaarlijk dan een smoking. En de eerlijkheid gebied te zeggen dat iets wits van alles kan zijn. Het ziet er dan ook erg leuk uit als de meeste gasten op zo'n avond in witte kleding over het schip wandelen.

Het aftellen is begonnen; nog 32 dagen en dan gaan we weer cruisen.Wat is dat toch met dat cruisen? Hoe kan het nou toch dat het op zoveel mensen zo’n verslavend effect heeft?

Ik heb al eens eerder verteld dat ik het nooit zo op vakanties had. Hoe prachtig ik het ook vind om in een ander land door smalle straatjes, drukke winkelstraten en monumentale gebouwen te dwalen, als ik ’s-avonds in mijn hotelbed lig, lig ik de dagen te tellen dat ik weer naar huis mag. Of het nou heimwee is weet ik niet, maar ik heb dat al zolang ik naar het buitenland op vakantie ga. 

En toen ineens, tijdens onze eerste cruise vakantie, betrapte ik mezelf erop dat ik ’s-avonds in bed bedacht dat de vakantie bijna voorbij was! Dat ik daar van baalde.

Inmiddels hebben we een aantal cruises gemaakt en steeds is het weer een feestje. Ik dacht altijd dat het onzin was als men zei dat ze verslaafd waren aan cruisen. “Als je er eenmaal aan begint, wil je niet anders meer” werd er tegen ons gezegd. Inderdaad, ik wil niet anders meer. Maar hoe dat nu ineens is gekomen? Wat heeft die omslag bij mij veroorzaakt? Ik heb geen idee.

Als ik er zo eens over nadenk, kan ik alleen maar bedenken dat je iedere dag ergens anders bent. Elke dag is anders. Wanneer je ‘s-morgens in je hut de gordijnen open doet, heb je een ander uitzicht dan de dag ervoor. Uiteraard gaan we aan land en in een aantal gevallen gaan we met een excursie mee. In een week tijd zie je zoveel plaatsen! En dan heb je natuurlijk nog het geweldige uitzicht vanaf zee. Dat is in de meeste gevallen echt genieten. Heerlijk vanaf het open dek met een cocktailtje erbij kijken naar het landschap dat aan je voorbij trekt. Of op een ligbedje in de zon en af en toe een duik in het zwembad. Dan tegen de avond lekker optutten om aan te schuiven bij het diner. Daarna een cappuccino in een van de barretjes en genieten van het entertainment aan boord. 

Of komt het misschien omdat al het personeel aan boord er alles aan doet om je het zoveel mogelijk naar de zin te maken? Dat ze je het idee geven dat niets teveel is? Ik moet eerlijk zeggen dat ik in eerste instantie, toen ik me aan het inlezen was over het maken van een cruise, ik afknapte op het feit dat je verplicht bent om een bepaald bedrag aan fooi te betalen. Ik bepaal namelijk zelf wel of ik iemand fooi wil geven en hoeveel. Maar als je ziet hoe hard het personeel werkt om het je naar de zin te maken en hoeveel mensen er 'achter de schermen' werken (keuken, wasserij, schoonmaak, technisch personeel etc.) die geen fooi krijgen omdat ze buiten het zicht van de gasten werkzaam zijn, begrijp ik best dat een klein bedrag per dag niet overdreven is om fooi te geven. Vorig jaar hebben we tijdens een van onze cruises een tour door het schip gemaakt waarbij we in de keuken en zo mochten kijken. Daar wordt gewoon 24 uur per dag gewerkt, dag in dag uit. Zo hebben wij iedere dag heerlijke maaltijden, schone handdoeken en lakens en komen we zonder problemen op de plaats van bestemming. 

En toch hè, bij het zien van een foto van een cruiseschip gaat er een soort van geluksgolf door mijn lichaam. Ken je dat? Dat je iets ziet waarbij je gelijk denkt "ach, ja...." en je een..., ja wat voor gevoel eigenlijk? Vertederend gevoel? Dat klinkt zo wazig. Alsof je hart een sprongetje maakt als je het ziet. Nou, dat heb ik met cruiseschepen. Het klinkt waarschijnlijk heel belachelijk, zeker voor mensen die niets met cruisen hebben, maar ik ben er van overtuigd dat ik niet de enige ben. Dat je ook steeds foto's van het schip maakt waar je mee weg bent. Want in ieder haven ligt ze er weer anders bij. Ach, nog 32 dagen, dan kunnen we er weer een weekje van genieten. 

Cruise Noorse Fjorden mei 2017/Geiranger

Klik voor meer cruise foto's op deze link: http://www.luciennedamen.nl/cruise-foto-s

We zijn weer thuis. Terug van een heerlijke cruise. Maar zo’n tripje zorgt bij mij toch vaak voor de nodige stress, terwijl ik weet dat dat niet nodig is, maar toch….

Voordeel deze keer was dat we niet hoefden te vliegen. Om ergens te komen ontkom je niet altijd aan een vliegreis, maar als ik er onderuit kan komen zal ik dat zeker niet nalaten. En deze keer kwam ik er mooi onderuit omdat we in Amsterdam aan boord gingen. Vooraf een taxi geregeld die ons vieren met ieder een flinke koffer naar Amsterdam zou brengen. Gelijk geregeld dat we een week later weer zouden worden opgehaald. Met het taxibedrijf had ik afgesproken dat ze ons een week later om 10.00u zouden ophalen. Bij eventuele wijzigingen zou ik ze bellen.

Op de dag van vertrek kriebelde het al een beetje. “Wat als de taxi niet komt opdagen? Waar haal ik dan zo snel een ander taxi busje vandaan?” Maar dat bleek voor niets, want de taxi kwam keurig zoals afgesproken voor rijden.

In Amsterdam lag de MSC Preziosa al op ons te wachten. En op alle andere gasten die deze dag aan hun cruise begonnen. Volgens de dames achter de incheck balie waren het er deze week maar 300. De incheck ging daardoor snel en we konden gelijk aan boord. Heerlijk om weer terug te zijn op dit mooie schip.

Onze hut viel een beetje tegen, deze was kleiner dan we tot nog toe hadden. Er stond geen bank en geen tafel in. Ook het balkon was een slag kleiner. O.K., je zit niet de hele cruise in je hut, maar we konden nu onze spullen alleen maar op de grond kwijt. Ach, het zij zo.

Verrassing

Toen we onze koffer stonden uit te pakken werd er op de deur geklopt. Ik deed open en er stond een vriendelijke man die me met een brede glimlach in gebrekkig Engels een fles champagne en in chocolade gedoopte aardbeien wilde overhandigen. Daar ging mijn verrassing! Dit had ik besteld voor de zondag, de dag dat we 30 jaar getrouwd waren! Ik de man uitleggen dat hij zondag terug moest komen in de hoop dat Peter er niets van meegekregen had. Toen de man wilde weten hoe laat hij dan het beste kon komen hoorde ik Peter achter me roepen “vijf uur!”. Niks verrassing meer dus.

Die zondag liepen we door Hamburg en zei Peter dat we om vijf uur terug moesten zijn aan boord. “Welnee” zei ik, “we gaan pas veel later varen”. Maar hij bedoelde dat die fles dan weer gebracht zou worden. Hij moest mij herinneren aan de verrassing die ik voor hem had…

We hadden verder een heerlijke week. Lekker gegeten, leuk entertainment en leuke uitstapjes met voor mij als hoogtepunt een bezoek aan Stonehenge. Dit stond al een tijdje op mijn verlanglijstje en gelukkig wilden Peter en de kinderen er ook graag heen. Aan de ene kant is het een bijzonderheid dat deze formatie stenen honderden jaren geleden is neergezet en dat een deel nog steeds overeind staat. Aan de andere kant is het bizar dat er ieder jaar miljoenen mensen van over de hele wereld naar een zooi oude stenen komt kijken! Maar we zijn er geweest en we hebben het gezien! Ik had het voor geen goud willen missen.

Jury

Onze laatste cruise avond hadden we ons derde gala van die week. Gelukkig had ik genoeg gepaste kleding mee om mee voor de dag te komen. We konden het niet te laat maken want we moesten onze koffers nog inpakken. Het entertainment team zou sketches gaan opvoeren in de Safari lounge en omdat we een leuk plekje vooraan wilden, zijn we bijtijds naar de lounge gegaan. We zaten mooi vooraan en zagen de mensen van het entertainment team langzaam binnen druppelen en achter het podium verdwijnen. Eén van hen liep door de zaal om mensen mee te laten doen met ‘the Bet’ . je kon op een papiertje invullen welke act je dacht dat 1e, 2e en 3e zou worden. Er zou een jury komen te zitten en als je dezelfde combinatie als de jury zou hebben, had je gewonnen. Mitchell had zijn papiertje al ingevuld toen de jongeman het aan mij en Peter kwam uitleggen. Plotseling stak een ander lid van het team zijn hoofd tussen ons in en vroeg wie van ons in de jury wilde plaatsnemen. Ik zei dat we net uitleg kregen over de weddenschap. Hij schoof dat door naar Peter en zei “laat hem dat maar doen, dan kom jij in de jury”. Prima. Tot ik me realiseerde dat we dan in ieder geval tot het eind moesten blijven. Maar ik had al toegezegd dus dan krabbel ik niet terug. Toen het bijna zover was werd ik keurig naar de jury tafel begeleid waar even later ook Antonio (Italiaan) kwam zitten en Eva (Duitse). Er werd een fles champagne open getrokken en er stond voor ieder een schaaltje chipjes. Antonio bleek geen woord Engels te spreken en zat alleen maar overal om te lachen. Bovendien spiegelde hij mijn gedrag. Als ik een chipje pakte, deed hij dat ook. Als ik een slok champagne nam, deed hij dat ook. Eva wilde bij iedere slok champagne die ze nam met ons proosten, waardoor ik bang was dat de glazen uiteindelijk met een barst zouden eindigen. Maar goed, het voordeel was dat we het beste zicht van de hele tent hadden, want we zaten als jury op de rand van dansvloer waar de acts zouden plaatsvinden. De acts waren hilarisch! We hebben vreselijk gelachen. Er was een Nederlandse vrouw die de goede combinatie had en zij had gewonnen. Daarna snel naar de hut om onze koffer in te pakken.

De koffers moesten om 01.00uur buiten de hut staan. Dan worden ze opgehaald en al vast naar het ruim gebracht. Als je dan de volgende dag van boord gaat staat je koffer in de terminal keurig op kleur gesorteerd, de kleur die de sticker heeft die je in je hut hebt gekregen. Om te voorkomen dat je in je pyjama van boord moet, is het verstandig om een setje kleding apart te houden. We hadden onze kleren voor de volgende dag apart gelegd, maar omdat ik daar bij moest, legde ik het even op bed, naast Peter z’n koffer.

Die nacht lag ik weer eens wakker. Ik hoorde dat de koffers werden opgehaald en bedacht me ineens dat Peter misschien per ongeluk onze kleding in zijn koffer had gedaan. Ik stapte uit bed en liep in de pikdonkere kamer om het bed heen om te zien of de kleren nog op hun plek lagen. Maar halverwege bedacht ik me dat dat onzin was, omdat Peter zelf ook wel snapte dat we die kleding de volgende ochtend aan moesten.

Iets voor achten sprong ik uit bed (nou ja dat wilde ik maar in werkelijkheid ging het iets strammer ) en liep regelrecht naar de douche. Toen ik klaar was ging Peter de badkamer in. Ik liep naar de plek waar onze kleren lagen en zag…niets. Haastig keek ik om me heen, nergens onze kleren. “Het zal toch niet?” dacht ik bij mezelf. De paniek sloeg lichtelijk toe toen ik naar Peter riep waar hij onze kleren had neergelegd. Zoals gewoonlijk moest ik mijn vraag nog eens herhalen om vervolgens te horen: “O, die heb ik in de kast gelegd.” PFFFF!!!

Mist

Om 09.00u moesten we uit de hut zijn, dus we vertrokken bijtijds naar het restaurant voor een laatste ontbijt. We zouden om 10.00 uur in Amsterdam aankomen en om 11.00 uur zou de taxi klaar staan. Maar toen we na het ontbijt het restaurant uitliepen werd er een belangrijke mededeling omgeroepen. Het bleek dat het te mistig was om Amsterdam in te varen. Hierdoor moest er worden uitgeweken naar de haven van Rotterdam. Daar zouden we om 14.00 uur aan komen. O.K. even schakelen; wat betekent dit voor ons? Het eerste wat ik moest doen was de taxi bellen. Je wilt toch voorkomen dat ze voor niets naar Amsterdam rijden. Maar kunnen we dan wel om twee uur in Rotterdam worden opgehaald? Ik kreeg contact met de taxicentrale en tijdens mijn uitleg viel de verbinding weg. Cynthia heeft e-mail op haar telefoon dus stuurde zij een berichtje met het hele verhaal. Maar ze kreeg er geen reactie op. Uiteindelijk kreeg ik telefonisch weer contact en de man verzekerde mij dat er iemand zou in Rotterdam zou staan. Hij moest even puzzelen, maar het zou goed komen.

We hebben noodgedwongen langer aan boord moeten verblijven, maar er zijn ergere plaatsen. We hebben nog heerlijk van het schip genoten en toen we de Rotterdamse haven binnen voeren was dat weer een belevenis op zich. Jammer dat er toch altijd mensen zijn die iets te mopperen hebben. Voor de mensen voor wie de cruise eindigde, waren bussen ingezet om ze naar Amsterdam te brengen. Voor de mensen die in Amsterdam zouden opstappen waren bussen ingezet om ze naar Rotterdam te brengen. In vier uur tijd moest er van alles worden geregeld en in mijn ogen is dat perfect gedaan. Misschien zijn er inderdaad mensen die hun vliegtuig hebben gemist, dat zou zomaar kunnen. Maar dit was pure overmacht.

Bij de terminal stond de taxibus ons op te wachten. De chauffeuse heeft het schip zien aankomen en heeft zeker een uur op ons staan wachten. Goeie service van van den Heuvel taxi’s. Achteraf gezien is het helemaal niet nodig geweest om te stressen. Maar ja, dat is altijd achteraf.