De weersverwachting voor zondag: regen en onweer.
Gelukkig ben ik nooit bang geweest voor onweer. Vroeger liet mijn vader ons naar buiten kijken om te zien waar de bliksem was. Ik vond het altijd een fascinerend gezicht, die lichtflitsen in de donkere lucht.
In een tent
Jaren lang hebben we met mijn ouders de vakanties en weekenden op camping de Jutberg doorgebracht. Mijn ouders sliepen in de caravan en buiten stonden twee tenten, één voor mijn broers en de ander voor mijn zusje en mij. Ik kan me herinneren dat ik een keer wakker werd van een hevige onweersbui. Nu ik wakker was, moest ik gelijk naar het toilet, in de caravan. Een tante was een paar dagen op bezoek en zij zat binnen te huiveren vanwege het weer. Toen ze mij binnen zag komen vroeg ze gelijk of ik ook bang was voor het onweer. "Nee" zei ik "ik kom alleen even plassen" en liep daarna weer door het noodweer naar mijn tent om verder te slapen.
Open veld
Er is echter één situatie geweest waarin ik me niet echt prettig voelde tijdens een onweersbui. Tijdens onze vakanties op de Jutberg maakten wij bijna dagelijks gebruik van zwembad het Nieuwland in het dorp. Vaak gingen we daar op de fiets heen of lopend. Dat was een route door het bos. Behalve dat dit korter was dan door het dorp zelf, liepen we daar ook beschut onder de bomen. Halverwege was er een stuk weiland waar we langs liepen.
Wolkbreuk
Op een dag waren mijn vriendin en ik op de fiets naar het zwembad gegaan. We waren niet de enigen gasten van de Jutberg die van de zon en het water genoten. Tot het ineens heel erg donker werd en er werd omgeroepen dat iedereen het water uit moest. Iedereen rende naar de kleedhokjes om een beetje beschut te staan toen de wolkbreuk losbarstte. De paar volwassen Jutberg gasten besloten taxi's te bellen om iedereen terug te brengen. Maar mijn fiets stond daar en die wilde ik niet achterlaten. Mijn vriendin wilde niet terug fietsen, waarna mijn oudste broer aanbood om op haar fiets terug te gaan. Mijn jongere broer ging op de fiets van een meisje terug die met haar moeder in de taxi stapte.
Door en door nat
We kregen van verschillende camping gasten handdoeken om ons in te wikkelen, maar dat was achteraf alleen maar extra ballast.
Met mijn twee broers begon ik de tocht naar de camping door het bos. Toen we bij het open veld kwamen was het wel even billen knijpen toen ik de bliksem over het veld zag schieten. We schreeuwden naar elkaar dat we snel moesten door fietsen zodat we weer snel in het bos waren. Dat waren een paar spannende momenten met de bliksem om ons heen. Gelukkig kwamen we alle drie heelhuids aan waarna het laatste stukje bos geen probleem was.
Niet in de taxi
Toen we bij de caravan aankwamen stond onze moeder nerveus voor de deur. "Waar bleven jullie nou?" riep ze. Wij zagen het probleem niet, maar het bleek dat ze erg ongerust was geworden toen wij niet uit een taxi stapten.
De moeders op de camping waren uiteraard ook geschrokken van de wolkbreuk en waren blij dat ze een aantal taxi's zagen aankomen waar iedereen in zat. Iedereen, behalve wij.
Al snel werd het haar duidelijk dat wij met z'n drieën op de fiets kwamen. "Wat kan mij die fietsen schelen" riep mijn moeder.
Binnen moesten we alles uittrekken, want zelfs ons ondergoed was kletsnat.
Dit is het enige moment geweest dat ik bang was voor de bliksem en dan vooral dat ik of een van mijn broers door de bliksem getroffen zou worden.
Bình luận